Επιμέλεια: Ελένη Μάνου
Τα μικρά κορίτσια με τις αλογοουρές και τα ροζ φορμάκια απλώνουν τα χεράκια τους δεξιά και αριστερά και προσπαθούν απεγνωσμένα να παραμείνουν ακίνητα στις μύτες των ποδιών τους. Μία συνηθισμένη τάξη μπαλέτου; Όχι. Πρόκειται για μία τάξη με επίδοξες μπαλαρίνες, στη Γάζα της Παλαιστίνης.
Πενήντα κορίτσια, ηλικίας από πέντε έως οκτώ ετών είναι εγγεγραμμένα στη σχολή μπαλέτου του κέντρου Al-Qattan στη Γάζα. Πρόκειται για μία από τις πιο δημοφιλείς τάξεις που λειτουργούν στο ινστιτούτο, υπό το άγρυπνο βλέμμα μίας ουκρανής δασκάλας.
Ανάμεσα στο χάος και την καταστροφή που διέλυσαν τη Γάζα τα τελευταία πέντε χρόνια με τους συνεχείς πολέμους μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, το σχολείο αποτελεί καταφύγιο ηρεμίας και τάξης και αρκετοί γονείς ανυπομονούν να στείλουν τα παιδιά τους εκεί.
Τα μαθήματα μπαλέτου αποτελούν όνειρο για αρκετές οικογένειες, σύμφωνα με τον υπεύθυνο δραστηριοτήτων του κέντρου Al-Qattan. «Το ζητούσαν αρκετό καιρό αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε εκπαιδεύτρια. Ήταν δύσκολο να φέρουμε δασκάλα μπαλέτου από το εξωτερικό.»
Το όνειρο άρχισε να γίνεται πραγματικότητα όταν βρέθηκε η Ταμάρα, μία Ουκρανή που παντρεύτηκε Παλαιστίνιο και ζει στη Γάζα, η οποία έχει σπουδάσει χορό και μπορεί να διδάξει.
Το καλοκαίρι ξεκίνησε ένα πιλοτικό πρόγραμμα, με σκοπό να διαπιστώσουν οι υπεύθυνοι του κέντρου εκπαίδευσης αν υπάρχει ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο μάθημα, δεδομένου ότι η κοινωνία στη Γάζα είναι συντηρητική. Πριν καλά καλά ξεκινήσουν τα μαθήματα, 50 κοριτσάκια είχαν ήδη γραφτεί, ενώ τώρα υπάρχει μία λίστα αναμονής εκατοντάδων άλλων ενδιαφερόμενων.
Μερικές από τις μαθήτριες έχουν ζήσει ήδη τέσσερις πολέμους στη σύντομη ζωή τους, με τη Γάζα να βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση από τη στιγμή που η Χαμάς πήρε μεγάλο μέρος της εξουσίας. Για τους γονείς, η ευκαιρία να συμμετέχουν τα παιδιά τους σε μία δραστηριότητα που θα τα απομακρύνει από την δύσκολη καθημερινότητα και θα τα βοηθήσει να νιώσουν καλύτερα ψυχολογικά, είναι πολύ σημαντική.
Η μητέρα της εξάχρονης Μαρίας τόνισε ότι το μπαλέτο βοήθησε την κόρη της να ξεπεράσει τα ψυχολογικά της τραύματα. Από τον πόλεμο του 2012 και μετά, η μικρή υπέφερε από εφιάλτες και φοβόνταν να πάει για ύπνο. Μετά το πρώτο μάθημα μπαλέτου, αναφέρει η μητέρα της μικρής, επέστρεψε χαρούμενη, έδειξε στην οικογένεια της τις κινήσεις που έμαθε και στροβιλίζονταν μέτα στο σπίτι σαν πεταλούδα.
Σχεδόν ο μισός πληθυσμός των 1,8 εκατ. κατοίκων της Γάζας είναι κάτω των 18 ετών και η Unisef υπολογίζει ότι 400.000 από αυτά τα παιδιά χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη.
Έτσι, η δυνατότητα να ξεφύγουν και να δοκιμάσουν κάτι που μόνο στην τηλεόραση έχουν δει είναι πολύ σημαντική και η δασκάλα του μπαλέτου υποστηρίζει ότι αρκετές μαθήτριες είναι άριστες και έχουν έντονη επιθυμία να προχωρήσουν στις σπουδές χορού.
