Της Νέλλης Θεοδοσίου. (Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – info@theodosiounelly.gr)

Πολλοί γονείς παρατηρούν αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού τους, λίγο καιρό αφότου ξεκινήσει να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό. π.χ. ένα γελαστό παιδί μπορεί να γίνει πιο γκρινιάρικο ή ένα ήρεμο παιδί να γίνει επιθετικό. Η πολύωρη επαφή με την ομάδα συνομηλίκων αποτελεί μια πρωτόγνωρη και σημαντική εμπειρία για όλα τα παιδιά. Άλλα δυσκολεύονται λιγότερο και άλλα περισσότερο να ενταχθούν στην ομάδα.

Είναι αναμενόμενο πως ό,τι «κουβαλά» το παιδί από το σπίτι του να φαίνεται στις συμπεριφορικές εκδηλώσεις του στο σχολείο όπως ακριβώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι καινούριες εμπειρίες και καταστάσεις που βιώνει το παιδί στο σχολείο να το επηρεάζουν και να μεταφέρονται στο περιβάλλον του σπιτιού.

Ας δούμε που οφείλονται κάποιες από αυτές τις αλλαγές:

Έκθεση σε διαφορετικούς χαρακτήρες και τρόπους συμπεριφοράς

Όπως ακριβώς το παιδί μαθαίνει και μιμείται τους δικούς μας τρόπους συμπεριφοράς, έτσι μπορεί να επηρεαστεί και από τα άλλα παιδιά στον παιδικό σταθμό. Αν π.χ. το χοροπηδητό ενός παιδιού πάνω στην καρέκλα προκαλεί τον ενθουσιασμό και το γέλιο των υπολοίπων παιδιών, είναι πολύ πιθανό ότι σε δεύτερο χρόνο μπορεί να δοκιμάσει και το ίδιο να το κάνει.

Υιοθέτηση κοινών στοιχείων με τα κυρίαρχα μέλη της ομάδας συνομηλίκων.

Αν το πρωτοπαλίκαρο του παιδικού σταθμού  (πάντα υπάρχει ένα παιδί που για θετικούς ή αρνητικούς λόγους λειτουργεί ως πόλος έλξης για τα υπόλοιπα παιδιά) τραβάει τα μαλλιά των κοριτσιών και έτσι αναγνωρίζεται η θέση του σε αυτή τη μικρογραφική κοινωνία, το παιδί μας μπορεί να προσπαθήσει να αναγνωριστεί και η δική του θέση σε ένα άλλο περιβάλλον, όπως στο σπίτι με θύμα τη μικρή του αδερφή.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πρέπει να ακουστούν και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, ενώ η προσοχή δεν είναι στραμμένη μόνο πάνω τους.

Όσο το παιδί ήταν στο σπίτι είχε την αμέριστη προσοχή των γονιών του και όλης της υπόλοιπης οικογένειας. Σε μια ομάδα παιδιών, όμως, η προσοχή των ενηλίκων διασπάται σε όλα τα μέλη και τα παιδιά προσπαθούν με τον τρόπο τους να καλύψουν τις ανάγκες τους. Π.χ. ένα ήσυχο «σας παρακαλώ θέλω κι άλλο γλυκό», ίσως δεν ακουστεί καν σε μια ομάδα 4χρονων που φωνάζουν, γελάνε ή γκρινιάζουν. Έτσι το παιδί, καθώς είναι προσαρμοστικό, θα μάθει να απαιτεί με φωνές ή με γκρίνιες αυτό που θέλει για να ακουστεί. Προκειμένου να τραβήξει την προσοχή στον σταθμό, ίσως υιοθετήσει και συμπεριφορές που εμείς του έχουμε μάθει ότι είναι λάθος. Υπάρχουν, τέλος, και περιπτώσεις όπου οι αλλαγές στη συμπεριφορά και τη διάθεση του παιδιού, ειδικά όταν έχουμε ξεσπάσματα θυμού, αναίτια ή υπερβολικά παράπονα και κλάματα, οφείλονται σε προβλήματα που αντιμετωπίζει το ίδιο στον παιδικό σταθμό. Μπορεί κάποιο παιδάκι να το χτυπά, να το κοροϊδεύει κ.α. Το παιδί μη γνωρίζοντας τον τρόπο να το αντιμετωπίσει, εμφανίζεται κακότροπο ή υπερβολικά εύθικτο στο σπίτι.

Πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση;

Καταρχήν, θα πρέπει να υπάρχει μια συνεργασία με τα άτομα του παιδικού σταθμού, καθώς μπορεί να έχουν εντοπίσει κάποια δυσκολία του παιδιού. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο, οι γονείς και ο παιδικός σταθμός θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν αναλόγως. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, θα πρέπει να λειτουργήσουμε εξισορροπητικά, καθώς δε γίνεται να απορρίψουμε εντελώς την εμπειρία του παιδικού σταθμού. Ας μην ξεχνάμε, ότι υπάρχουν και πολλά θετικά ως προς την κοινωνικοποίηση των παιδιών. Θα πρέπει, λοιπόν, να μείνουμε σταθεροί στα όρια και τους κανόνες που υπάρχουν στο σπίτι και να βοηθήσουμε το παιδί να κατανοήσει γιατί πρέπει να φέρεται έτσι. Όσες φορές χρειαστεί, πρέπει να του μιλήσουμε για τη διαφορετικότητα του κάθε ατόμου και για τη σημασία του να είμαστε ο εαυτός μας. Σαφώς, δεν πρέπει να αναμένουμε από ένα μικρό παιδί να  μην επηρεάζεται και να υιοθετήσει μια στάση ζωής που ακόμα και πολλοί ενήλικοι δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν.

Τέλος, ας έχουμε υπόψη ότι δε μπορούμε να εξαλείψουμε ούτε σε μικρή ηλικία ούτε, βέβαια, σε μεγαλύτερη, την επιρροή των συνομήλικων στο παιδί. Μια καλή σχέση εμπιστοσύνης και επικοινωνίας μεταξύ των γονιών και του παιδιού, θα το βοηθήσει να βρει τη δική του θέση στο περιβάλλον του.

Πηγή: Faysbook.gr