Είναι εκεί και παίζει ανέμελος. Δεν ξέρει το πρόγραμμα της ημέρας και πού και πού ρωτάει (τώρα μεγάλωσε και έχει μια μικρή αίσθηση των ημερών) αν έχει σχολείο ή εάν είναι Σάββατο…
Και δεν έχει ιδέα τι μπορεί να σκέφτομαι ή να θέλω να κάνω. Σκέφτομαι όμως τώρα εγώ στη θέση του και προσπαθω να του βρω κάτι να κάνει και σήμερα για να περάσει όμορφα. Και παίρνω τηλέφωνα, κανονίζω με μαμάδες, άλλοτε το πρόγραμμα βγάινει τέλειο, άλλες φορές κανένας δεν μπορεί, και κάνουμε κατι εξίσου υπέροχο μόνοι μας οικογενειακά…
Και κοιτάζουμε θεατρικές παραστάσεις, εικαστικά, μέρες βιβλίων, πάμε σε όλα τα παιδικά πάρτυ που μας έχουν καλέσει…και έχει περάσει το Σάββατο και η Κυριακή μαζί και δεν έχω κουράγιο ούτε να σκεφτώ οτι δεν μου έχει μείνει ενέργεια για την εβδομάδα που με ειρωνικό χαμόγελο με περιμένει σαν να μου λέει «Ξεκουράστηκες;”
Αλλά δεν φτάνει αυτή η ερώτηση γιατί μέχρι να την απαντήσω έχει περάσει και η επόμενη εβδομάδα και κάποιοι μηνες…
Σταματάω όμως εδώ. Και σκέφτομαι τί είναι αυτό που θέλω να δώσω στο παιδί μου.
Θέλω να του γεμίζω τον χρόνο του για να κάνει συλλογή απο θεάματα; Μήπως έτσι εγώ νιώθω λιγότερο ένοχη απο το να διάλεγα να μην κάνω τίποτα όλη μέρα;
Kαι είναι Σάββατο. Και σήμερα τον ρωτάω τί θα ήθελε να κάνει; Tου αναφέρω κάποιες επιλογές και κάθομαι και τον ακούω να δω τι θα πει.
«Θελω να μείνω σπίτι μαμά σήμερα, είμαι κουρασμένος.»
Τόσο απλά και ξεκάθαρα.
Και εκεί νιώθω πόσο τρέξιμο ρίχνω καθημερινά. Εκεί νιωθω πόσο σημαντικό για εκείνον είναι να είναι σπιτάκι του να παίξει με τα παιχνίδια του.
Κι εκεί αναρωτιέσαι αν τελικά τον άκουγα και τις προηγούμενες φορές όπως σήμερα είχα την υπομονή να το κάνω ή μήπως ήμουν σε auto pilot mode ;
- Tο παιδί μου δεν θέλει να κάνει απαραίτητα ότι κι εγώ. Το παιδί μου έχει δική του προσωπικότητα και διάθεση η οποία αλλάζει σταδιακά ή στιγμιαία.
- Το παιδί μου δεν ειναι εγω και εγώ δεν είμαι τέλεια αν τον πάω παντού και κάνουμε τα πάντα. Το δικό του τίποτα μπορεί να είναι τα πάντα.
- Οτι κι αν ειναι , δεν παύει να είναι επιλογή του.
«Ξεκουράστηκες;” με ρωτάει και πάλι η ειρωνική αυτή Δευτέρα.
Και όλο περηφάνια της απαντάω « μα φυσικά, ανυπομονώ για το επόμενο Σουκού!»
Εδώ και καιρό, απο εκείνη την απλή ερώτηση επικοινωνούμε περισσότερο και τον ρωτάω συχνότερα τί επιθυμεί. Ακόμα κι αν δεν νιώθω οτι αντέχω να το κάνω θα του το πω και θα βρούμε κάτι που να μας ικανοποιεί και τους δύο, βάζοντας κυρίως προτεραιότητα τις δικές του επιθυμίες.
Ρωτήστε τα λοιπόν τα παιδιά σας τί θα ήθελαν να κάνουν σήμερα. Μπορεί και να εκπλαγείτε απο την απάντηση τους!
Σαμπά Ναταλί
www.homeplay.gr
Παιδοψυχολόγος-Παιγνιοθεραπεύτρια
πηγή: childit.gr
