Της Ρομίνας Ξύδα,

Πεντάχρονη ντεμπιτάντ στο ανδρικό σύμπαν. Εκείνο όπου ο χάρακας του δάσκαλου και τα ματωμένα γόνατα δεν έσταζαν ποτέ δάκρια στα μάτια. Τα δάκρια, κορόμηλα ή κροκοδείλια, δεν είχαν θέση στον κόσμο των σερνικών. Αυτή, ήταν η πρώτη μου εικόνα, το πρώτο μου καδράρισμα του τι σημαίνει «άντρας». Στην συνέχεια ο τοίχος μου γέμισε με πολλά μικρά καδράκια, γκραβούρες, του ιδανικού αρσενικού: “Άντρας είναι αυτός που είναι σαίνι στα μαθηματικά και σκράπας στην έκθεση”. “Άντρας είναι αυτός που καπνίζει σαν τσιμινιέρα και πίνει σαν νεροφίδα”. “Άντρας είναι αυτός που σκαμπάζει από εφορίες και δημόσια κωλόχαρτα”. “Άντρας είναι αυτός που είναι “μάστορας” στα πρακτικά, γάτα στα ηλεκτρονικά και μανούλα στα υδραυλικά”. “Άντρας είναι αυτός που ανοίγει πόρτες για να περάσεις και κλείνει παράθυρα για να μην κρυώσεις”. “Άντρας είναι αυτός που σ’ αφήνει να υποδύεσαι την κακομαθημένη χαρακτηρίζοντας σε απλά καλομαθημένη!”. Πέρασαν χρόνια, πολλά χρόνια, και αποκαθηλώθηκαν αμέτρητα καδράκια ανδρικών προ-τύπων μέχρι να υποχρεωθώ να τα στήσω στον τοίχο της μητρότητας με αφορμή το ερώτημα της εξάχρονης κόρης μου: “Τι σημαίνει άντρας, μαμά;”

Άντρας, αγάπη μου, είναι αυτός που αν πέσεις κάτω και ματώσεις το γόνατό σου θα τρέξει πρώτος να σε σηκώσει και να σου πει πως δεν πρέπει να κλαις, πως θα περάσει γρήγορα. Άντρας είναι αυτός που αν κρυώνεις στο διάλειμμα θα βγάλει το μπουφάν του για να ζεσταθείς εσύ. Άντρας είναι αυτός που αν κάνεις καμιά ζαβολιά στο σχολείο δεν θα τρέξει να σε καρφώσει στην δασκάλα και δεν θα κλαφτεί στην μαμά του. Άντρας είναι αυτός που η μαμά του τον έχει μάθει ότι ποτέ δεν σηκώνουμε χέρι στα κορίτσια, πως τα κορίτσια πρέπει να τα προσέχουμε και να τα αγαπάμε. Άντρας είναι αυτός που δεν κοροϊδεύει, που δεν υποτιμά, που δεν ξεχωρίζει τους υπόλοιπους ανθρώπους από το χρώμα και την καταγωγή τους. Άντρας είναι αυτός που μπορεί να κλάψει όπως εσύ, να κουραστεί όσο κι εσύ, να ζητήσει μια μεγάλη αγκαλιά ακριβώς όπως κι εσύ.

Άντρας είναι αυτός που όταν θα είσαι πια μεγάλη δεν θα σε ρωτήσει ποτέ «Που μεγάλωσες;» «Που μένεις;» «Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου;», «Έχεις εξοχικό;» «Πόσα βγάζεις;» «Πόσα χαλάς;». Άντρας είναι αυτός που δεν θα τον ενδιαφέρει αν έχεις “παρά” στην τράπεζα και προίκα στην “ντουλάπα”. Άντρας είναι αυτός που θα σε νοιάζεται, θα σε ακούει και πάνω απ” όλα θα σε καταλαβαίνει χωρίς να πεις κουβέντα. Άντρας είναι αυτός που στα δύσκολα θα” ναι δίπλα σου και στα εύκολα μακριά σου. Άντρας είναι αυτός που θα έχει την δύναμη να σε θαυμάζει _ αν είσαι καλύτερη από εκείνον _ και την αδυναμία να σε υποτιμά αν κάτι σου στραβώσει.

Άντρας είναι αυτός που όταν κάνετε μωρό θα σηκώνεται μαζί σου τα βράδια που θα κλαίει για να το πάρει αγκαλιά, που θα του φτιάχνει γάλα και που θα του αλλάζει πάνες χωρίς να κάνει “μπλιαχ”. Άντρας είναι αυτός που θα έχει το θάρρος να μοιραστεί μαζί σου τις ευθύνες της μητρότητας χωρίς ποτέ ν΄ αρθρώσει τη φράση “Σαν τα μούτρα σου το έκανες το παιδί!”. Άντρας είναι αυτός που όση δουλειά κι αν έχει θα έρχεται μαζί σου στις γιορτές του σχολείου, θα βρίσκει χρόνο για παιχνίδι και χώρο για παραμύθια. Άντρας είναι αυτός που ακόμη κι αν δεν σου λέει συχνά “σ” αγαπώ”, εσύ θα το ξέρεις. Και το πιο σημαντικό: Άντρας είναι αυτός που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα καρδιοχτυπά πάντα για το ματωμένο σου γόνατο και για το φευγαλέο σου φιλί, όπως ακριβώς τότε, όταν ήσασταν μόλις έξι ετών…