Επιμέλεια: Ελλη Πάντα

Από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, νιώθω λες και είμαι συνοδηγός σε ένα γρήγορο αυτοκίνητο! Όλα γίνονται τόσο γρήγορα, δεν μπορώ να έχω τον έλεγχο και οι καταστάσεις εναλλάσσονται τόσο γρήγορα, που δυσκολεύομαι να καταλάβω τι μου συμβαίνει.

Όταν αρχίζει ο καινούριος χρόνος, όμως, είναι η κατάλληλη στιγμή για ριζικές αποφάσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων τρέχουν να γραφτούν στο γυμναστήριο και οι γονείς λένε στον εαυτό τους ότι θα βάλουν τα πράγματα σε μια τάξη. Προσωπικά, δεν έχω ψευδαισθήσεις. Ξέρω ότι και αυτό το χρόνο, θα συνεχίσω να κάνω λάθη σαν πατέρας. Παρά τις προσπάθειες μου, ξέρω ότι υπάρχουν 7 υποσχέσεις που δε θα μπορέσω ποτέ να κρατήσω:

1. Η συνέπεια στην καθαριότητα. Το αυτοκίνητό μου είναι απαράδεκτα βρώμικο, δεν ξέρω από πότε έχω να αλλάξω τα σεντόνια μου, το καρεκλάκι φαγητού της κόρης μου έχει ακόμα τα χθεσινά πιάτα και γενικώς, ποτέ δε θα μπορέσω να γίνω ο πατέρας που ζει σε ένα πεντακάθαρο σπίτι (συγγνώμη μαμά). Η ζωή μου και το σπίτι μου είναι μέσα στην ακαταστασία και αυτή την πραγματικότητα πρέπει να αποδεχτώ, επιτέλους.
2. Να σιγουρευτώ ότι η κόρη μου φοράει όλα τα απαραίτητα ρούχα. Κάνω το καλύτερο που μπορώ και ακόμα περισσότερα από όταν γεννήθηκε, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές ξέχασα το μπουφάν της, τις κάλτσες ή τα παπούτσια της. Για να μην αναφέρω το ότι πολλές φορές τα βγάζει και τα πετάει χωρίς να το καταλάβω. Ορκίζομαι ότι θέλω ειλικρινά να ντύνεται καλά και να μην κρυώνει, αλλά είμαι σίγουρος ότι το τμήμα του εγκεφάλου μου που είναι υπεύθυνο να θυμάται αυτές τις πληροφορίες, έχει υποστεί μόνιμη βλάβη από τους τόνους καφέ που πίνω κάθε μέρα. Τουλάχιστον δεν ξεχνάω πλέον να της φορέσω την πάνα της. Πρόοδος!
3. Να κουβαλάω μαζί φαγητό για το παιδί. Πόσες φορές φύγατε από το σπίτι μόνο για μισή ώρα σκεπτόμενοι ότι το παιδί θα είναι εντάξει και τελικά αντιληφθήκατε ότι η δουλειά σας κράτησε τρείς ώρες και το παιδί ουρλιάζει από την πείνα; Πάντα να παίρνετε μαζί φαγητό. Πάντα!
4. Να χαίρομαι την κάθε στιγμή. Θα αφήσω στην άκρη την πεποίθηση ότι κάθε στιγμή με το παιδί είναι μαγική και γεμάτη από μονόκερους που τρέχουν χαρούμενοι πάνω στο ουράνιο τόξο. Αυτό δεν συμβαίνει. Όταν τα αγγελούδια μας ουρλιάζουν, γκρινιάζουν και καταστρέφουν το σπίτι, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να χαρούμε. Στην πραγματικότητα, είναι μια στιγμή που πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να κάνουμε υπομονή. Ορισμένες φορές αναρωτιέμαι μήπως το ότι σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο με κάνει κακό πατέρα, αλλά είμαι άνθρωπος. Δεν είμαι τέλειος και δεν πειράζει να μην είναι τέλειος ένας γονιός.
5. Να πίνω λιγότερο καφέ. Η επιστήμη μου λέει ότι δεν είναι καλό να πίνω τόνους καφέ, για αυτό θα προσπαθήσω να τον μειώσω. Βέβαια μάλλον δε θα τα καταφέρω γιατί αγαπώ τον καφέ και δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς αυτόν.
6. Να κοιμάμαι περισσότερο. Ξέρω πόσο σημαντικό είναι το να κοιμάμαι καλά για την υγεία μου, για την αντίληψη των πραγμάτων και για τη συμπεριφορά μου, φαίνεται όμως ακατόρθωτο. Στη ζωή μας έρχονται περίοδοι που είμαστε τρομερά απασχολημένοι και η μέρα δεν φτάνει για να τελειώσουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε. Θα προσπαθήσω να βάλω πρόγραμμα στον ύπνο μου, ξέρω όμως ότι μετά από μια-δυο δύσκολες βδομάδες θα επανέλθω στον 5ωρο ύπνο μου. Και επιστρέφω στο νούμερο 5: αγαπώ τον καφέ.
7. Να μην τα κάνω θάλασσα με το πλύσιμο των ρούχων. Προσπαθώ πραγματικά πολύ σε αυτό το κομμάτι. Διαβάζω τις ταμπέλες στα ρούχα και προσπαθώ να καταλάβω γιατί αυτό το ρούχο της γυναίκας μου πρέπει να πλυθεί με χλιαρό νερό ενώ άλλα θέλουν καυτό νερό. Ωστόσο, όλα μου φαίνονται ακαταλαβίστικα. Δεν το καταλαβαίνω και δε θα το καταλάβω ποτέ. Σχεδόν κάθε βδομάδα καταστρέφω ένα πουλόβερ της γυναίκας μου.

Ξέρω από την αρχή ότι αυτές οι συγκεκριμένες υποσχέσεις δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Μπορεί να λέω στους συναδέλφους μου στη δουλειά ότι θα γίνω καλύτερος άνθρωπος και πατέρας, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό. Κάνω λάθη, όπως όλοι, και οι υποσχέσεις μου κρατάνε για ένα μήνα το πολύ. Τουλάχιστον όμως είμαι ειλικρινής!