Αγαπώντας το παιδί μιας άλλης μητέρας – Οι σκέψεις μιας νταντάς

babyads.gr-agapontas-to-paidi-mias-allis

Όταν εργάζεσαι ως νταντά ή σε οποιαδήποτε άλλη εργασία που έχει να κάνει με φροντίδα παιδιών, δένεσαι με ένα παιδί που ξέρεις ότι σε καμία περίπτωση δε σου ανήκει. Το πρώτο μου 24ωρο σαν νταντά πλήρους απασχόλησης, ένιωσα ότι ερωτεύτηκα αυτό το μικρό αγοράκι, που στο κάτω κάτω δεν είναι δουλειά μου να το αγαπώ. Έχει δύο καταπληκτικούς γονείς, μια πανέμορφη οικογένεια που περιμένει τη μικρή του αδερφούλα να γεννηθεί, αλλά έχει και εμένα που τον αγαπώ σαν να ήταν δικό μου παιδί.

Σαν μητέρα, μπορώ να φανταστώ ότι είναι περίεργο, σχεδόν απειλητικό, να υπάρχει κάποιος άλλος που αγαπάει τόσο πολύ το παιδί σου. Όταν τα παιδιά σου γεννιούνται, τα αγαπάς με όλη σου την ψυχή γιατί είναι δικά σου και μόνο, για κανέναν άλλο λόγο, απλά έτσι είναι τα πράγματα. Ωστόσο, είναι αρκετά πιθανό να αγαπάς ένα παιδί που δεν γέννησες, κυρίως γιατί τα παιδιά σε αγαπούν κι αυτά άνευ όρων. Όταν είσαι γονέας και βάζεις και κάποιον άλλον άνθρωπο στη ζωή του παιδιού σου, το να το αγαπάει αυτός ο άνθρωπος ακριβώς όπως το αγαπάς εσύ, είναι, κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο που μπορεί να συμβεί.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι προσπαθώ να αντικαταστήσω τη μητέρα του αγοριού που κρατάω. Αυτό θα ήταν αδύνατο και δεν θα το ήθελα ποτέ. Αλλά το να είσαι νταντά είναι λίγο ιδιαίτερο. Περνάς όλη σου τη μέρα προσπαθώντας να κρατήσεις το παιδί κάποιου άλλου χορτάτο, χαρούμενο και ζωντανό. Νομίζω ότι σχεδόν, νιώθεις σαν μια ανύπαντρη μητέρα, αν και δεν είμαι ανύπαντρη μητέρα και δεν ξέρω αν αυτή η σκέψη που κάνω ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Για αυτό το λόγο, αισθάνεσαι, χωρίς να το θέλεις, ότι κατά κάποιο τρόπο το παιδί αυτό είναι και δικό σου. Στο κάτω κάτω, το παιδί υιοθετεί συνήθειές σου και χρησιμοποιεί λέξεις και φράσεις που ακούει από σένα. Μεγαλώνει και γίνεται ένα μίγμα από τους γονείς του, με μερικά στοιχεία από σένα, αφού εσείς οι 3 είστε οι άνθρωποι με τους οποίους περνάει τον περισσότερο χρόνο της ζωής του. Για όλους αυτούς τους λόγους, νιώθω τόσο βαθιά αγάπη για το παιδί αυτό, που δεν είναι δικό μου και το βλέπω να με αγαπάει κι αυτό. Κι έτσι, αυτή τη δουλειά δε θα την άλλαζα για τίποτα στον κόσμο.

   

Άφησε ένα σχόλιο

*