Της Έλλης Πάντα

Σύμφωνα με ακαδημαϊκές μελέτες, οι γονείς μπορεί να έχουν αδυναμία σε κάποιο παιδί τους και να μη το καταλαβαίνουν. Κάποιοι γονείς παραδέχονται ότι έχουν αγαπημένο παιδί και αυτό είναι συνήθως το μεγαλύτερο. Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον σε ψυχολόγους και ερευνητές κι έτσι μια πρόσφατη μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει το αν και το γιατί οι γονείς έχουν περισσότερη εκτίμηση στις δυνατότητες του πρώτου παιδιού.

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Brigham και το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια πραγματοποίησαν συνεντεύξεις σε 388 οικογένειες, στις οποίες οι γονείς ήταν παντρεμένοι και τα 2 παιδιά τους βρίσκονταν στη νεαρή και μέση εφηβική ηλικία και δεν είχαν περισσότερα από 4 χρόνια διαφορά μεταξύ τους. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιούνταν στα σπίτια τους μια φορά το χρόνο για τρία χρόνια. Ανάμεσα στις ερωτήσεις που γίνονταν, οι γονείς καλούνταν να απαντήσουν σε τι ακριβώς είναι το ένα παιδί διαφορετικό σε σχέση με το άλλο όσον αφορά την εκπαίδευση (πχ καλύτεροι βαθμοί), καθώς και αν κάποιο παιδί είναι καλύτερο από το άλλο στο σχολείο ή αν είναι και τα δύο σχεδόν στον ίδιο επίπεδο.

Για να μπορέσουν να γνωρίζουν την πορεία των παιδιών στο σχολείο, οι ερευνητές συνέλεγαν τις καρτέλες αξιολόγησής τους από το σχολείο σε κάθε ετήσια συνέντευξη.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 48% των γονέων θεωρεί το μεγαλύτερο παιδί περισσότερο ικανό ακαδημαϊκά, ακόμα κι αν αυτό δεν ίσχυε στην πραγματικότητα. Το 33% μόνο θεωρούσε ότι το νεότερο παιδί τους ήταν πιο ικανό και το 19% κατατάσσει και τα δύο παιδιά του στο ίδιο επίπεδο. Η μόνη περίπτωση κατά την οποία οι γονείς απέκλιναν από αυτό το μοτίβο, ήταν όταν το νεότερο παιδί ήταν κορίτσι και το μεγαλύτερο αγόρι. Σε αυτές τις οικογένειες, οι γονείς τείνουν να θεωρούν το νεαρότερο παιδί πιο ικανό.

Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το πώς οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους, επηρεάζει όντως και τους βαθμούς τους. Όταν ένα παιδί είναι το αγαπημένο, τότε οι βαθμοί του είναι καλύτεροι από του άλλου παιδιού. Ωστόσο, το ανάποδο δε συνέβαινε. Δηλαδή, οι βαθμοί των παιδιών, όσο καλοί ή κακοί ήταν, δεν άλλαζαν τη γνώμη των γονιών για αυτά.

Οι ερευνητές θεωρούν ότι οι γονείς έχουν περισσότερη προτίμηση στα μεγαλύτερα παιδιά, καθώς είτε έχουν περισσότερες προσδοκίες για το πρώτο τους παιδί είτε απλώς τα μεγαλύτερα, επειδή είναι σε μεγαλύτερη τάξη, έχουν και πιο εξειδικευμένα μαθήματα, οπότε φαίνονται πιο ικανά και εντυπωσιακά. Όταν όμως τα μικρότερα παιδιά φτάσουν στην ίδια ηλικία, τα κατορθώματά τους στα ίδια πράγματα είναι κάτι αναμενόμενο για τους γονείς.

Φυσικά, οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να δείχνουν αδυναμία στο μεγαλύτερο παιδί και να κάνουν το μικρότερο να νιώθει κατώτερο για πάντα, ακόμα κι αν αυτό γίνεται χωρίς να το καταλαβαίνουν. Ίσως, αυτά τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να υπενθυμίσουν στους γονείς ότι πρέπει να εμψυχώνουν όλα τα παιδιά τους το ίδιο.