Ο λόγος στον μπαμπά

theater2“Στα παιδικά χαμόγελα είναι η λύση…”

Γράφει ο Αντώνης Κυρίκος

Πόσα συναισθήματα μπορούν να ξεπηδήσουν και να συναντηθούν σε μια αίθουσα κινηματοθεάτρου ένα Σάββατο βράδυ λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα;

Πόσο δυνατά μπορεί να χτυπάει η καρδιά από αγωνία και προσμονή;

Πόσα δάκρυα μπορούν να κυλήσουν από συγκίνηση;

Πόσα παλαμάκια επιβράβευσης να ηχήσουν;

Πόσα γέλια για τον παιδικό αυθορμητισμό να υψώσουν τείχη άμυνας κόντρα στη μιζέρια, στη ανασφάλεια, στην απόγνωση;

 Στα παρασκήνια, παιδάκια έτοιμα για την Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Τα μικρότερα για να χορέψουν στους ρυθμούς της μουσικής όπως έκαναν στην πρόβα – παιχνίδι με την δασκάλα τους, και με τους γονείς στο σαλόνι.

Τα μεγαλύτερα μονολογούν τα λόγια του ποιήματος με την «άτιμη» αγωνία να ξεχάσουν ένα στίχο να μην φεύγει από το μυαλό τους. Άλλα φουσκωμένα αυτοπεποίθηση και έτοιμα να απαγγείλουν με στεντόρεια φωνή και άλλα να φωνάζουν την μαμά τους. Στο κοινό οι γονείς, οι παππούδες, οι γιαγιάδες. Οι θείοι και οι θείες. Όλοι έτοιμοι να καμαρώσουν. Ανταλλαγή ευχών αλλά και πως να αποφύγεις τις δύσκολες κουβέντες. Πόσοι εδώ μέσα είδαν την ζωή τους να αλλάζει βίαια;

«Απολύθηκα», «ευτυχώς που βοηθάνε οι δικοί μας», « που θα πάει;», δεν «κοιμάμαι τα βράδια από το άγχος ».

Και ξάφνου κλείνουν τα φώτα και η αίθουσα γεμίζει μαγεία, φαντασία. Μια γομολάστιχα σβήνει τις άσχημες σκέψεις και στην σκηνή πανδαισία. Χιονάνθρωποι και νιφάδες χιονιού χορεύουν αγκαλιά και μέσα στην αντίφαση της αγάπης δεν μας παγώνουν αλλά μας ζεσταίνουν. Καραμέλες και ζαχαρωτά γλυκαίνουν τις αισθήσεις. Αγγελούδια φωνάζουν πως «ο Χριστός γεννιέται και ανασταίνεται στο μέλι και στο γάλα», καλικάντζαροι αμπαλάρουν τα δώρα του Αϊ- Βασίλη και ελαφάκια «γκαζώνουν» για να μην μείνει κανένα παιδί παραπονεμένο. Και εσύ να δακρύζεις… όπως ο δίπλα… και ο παραδίπλα.

Να χειροκροτάς, να γελάς, να τραγουδάς. Και στο τέλος όλη η ελπίδα και η δύναμη ιδρωμένη και κατακόκκινη στην αγκαλιά σου… «Με είδες»;

Στα παιδικά χαμόγελα βρίσκεται η ΛΥΣΗ.

Να μας σηκώσουν ψηλά να φτάσουμε την πινιάτα, να την χτυπήσουμε και να βγει από μέσα το όραμα και η δύναμη. Περασμένα μεσάνυχτα… Έχει κοιμηθεί στην αγκαλιά σου.

Το χαμόγελο προδίδει πως στο όνειρο του ξαναζεί τη γιορτή…

 Χο, Χο… Το άκουσα ή μου φάνηκε….;

Χρόνια Πολλά!

Πηγή: http://www.maxitis-petroupolis.com

   

Άφησε ένα σχόλιο

*