κάνει το πρώτο του εμβόλιο
Το τσίμπημα που θα σημάνει την απαρχή της θωράκισης του ανοσοποιητικού συστήματος του μωρού γίνεται μόλις αυτό συμπληρώσει τους πρώτους δύο μήνες ζωής. Συγκεκριμένα, με τη συμπλήρωση του 2ου μήνα γίνεται η 1η δόση του εμβολίου για διφθερίτιδα, τέτανο και κοκίτη, η 1η δόση του εμβολίου για πολιομυελίτιδα και η 1η δόση του εμβολίου για τον αιμόφιλο της ινφλουέντσας, που προστατεύει από μηνιγγίτιδα και ωτίτιδα. Υπάρχουν τετραπλά, πενταπλά, αλλά και εξαπλό πολυδύναμο εμβόλιο. Αυτό που αλλάζει με την εκάστοτε επιλογή είναι ο αριθμός των… τσιμπημάτων που θα υποστεί το μωράκι σας αλλά και το κόστος – τα πολυδύναμα εμβόλια είναι πιο ακριβά. Το πρώτο 48ωρο μετά τη χορήγηση του εμβολίου ενδέχεται το μωρό να παρουσιάσει μικρό πρήξιμο στο σημείο της ένεσης και κοκκίνισμα, ή να ανεβάσει πυρετό.

φάει το πρώτο του φαγητό
Τα μωρά είναι έτοιμα να δεχτούν την πρώτη τους στερεά τροφή περίπου στον 4ο με 5ο μήνα της ζωής τους. Από τότε, σταδιακά, θα του προσφέρετε φρουτόκρεμα από αλεσμένα, πολτοποιημένα φρέσκα φρούτα, αφήνοντας το αχλάδι και το πορτοκάλι τελευταία στη συνταγή. Στη συνέχεια θα εμπλουτίσετε το μενού του μικρού με χορτόσουπα και κρεατόσουπα. Βάλτε όλη την αγάπη σας και το μεράκι σας στα φαγητά του μικρού σας, αλλά μη βάλετε καρυκεύματα και αλάτι στις σούπες, καθώς και ζάχαρη στη φρουτόκρεμα. Λεπτομερείς οδηγίες θα σας δώσει ο γιατρός σας ανάλογα και με την ανάπτυξη του μωρού σας. Από την πλευρά σας εσείς πρέπει να κάνετε το φαγητό του όσο πιο ελκυστικό γίνεται. Σερβίρετέ του σε πολύχρωμα, δικά του, σερβίτσια και δώστε του ελευθερία κινήσεων, ακόμη και εάν τα κάνει όλα χάλια. Μην προσπαθείτε να το ξεγελάσετε κρύβοντας στο πιάτο του κάτι που γενικώς απεχθάνεται, π.χ. ένα φάρμακο. Και μην πιέζετε το παιδί να φάει περισσότερο από όσο θέλει.

φάει μέλι
Σούπερ ενισχυμένο σε υδατάνθρακες, βιταμίνες, σίδηρο αλλά και θερμίδες, το μέλι μπαίνει στο διαιτολόγιο του παιδιού αφότου σβήσει το πρώτο του κεράκι γενεθλίων. Και αυτό γιατί στο μέλι υπάρχει περίπτωση να έχει αναπτυχθεί το μικρόβιο της αλλαντίασης που μπορεί να προκαλέσει οξύτατη τροφική δηλητηρίαση και να κινδυνεύσει ακόμα και η ζωή του παιδιού. Ο πρώτος χρόνος είναι ορόσημο σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα του παιδικού οργανισμού να αντιμετωπίσει ικανοποιητικά το μικρόβιο της αλλαντίασης. Εννοείται ότι δεν παίζει κανένα ρόλο εάν το μέλι είναι παραγωγής μας.

«κόψει» την πιπίλα
Το πιπίλισμα είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα για το μωρό, ιδίως κατά το πρώτο έτος της ζωής του. Διανύει το «στοματικό» στάδιο και μέσα από το στόμα επιχειρεί να γνωρίσει τον μικρόκοσμό του. Μόλις σβήσει το πρώτο του κεράκι ωστόσο η ψυχολογική ανάγκη του πιπιλίσματος είναι λιγότερο έντονη. Παράλληλα το παιδί αρχίζει να κατακτά σιγά σιγά και τη λεκτική επικοινωνία, η οποία όμως με μια πιπίλα στο στόμα μπορεί να ανακόπτεται. Έτσι, μετά τον πρώτο χρόνο η χρήση της πιπίλας πρέπει ολοένα να μειώνεται με τελικό στόχο στην ηλικία των 4 χρόνων το παιδί να έχει κόψει την αγαπημένη του συνήθεια. Είναι βέβαιο ότι κάθε γονιός μπορεί να σας πει κι έναν δικό του τρόπο για καλύτερο αποτέλεσμα, αυτό που πρέπει να έχετε εσείς στο μυαλό σας είναι ότι αυτή η διαδικασία δεν θα πρέπει να είναι τραυματική για το παιδί. Είναι προτιμότερο να μειώνετε τη χρήση της πιπίλας στη διάρκεια της ημέρας, που λογικά το παιδί είναι απασχολημένο και δεν θα την αναζητήσει. Σταδιακά θα επιμείνετε για όλο και λιγότερη χρήση της –με σκληρό τίμημα την γκρίνια του παιδιού– μέχρι να καταλήξετε ή να την πετάξετε μαζί με το παιδί, ή να το πείσετε να τη χαρίσει σε κανένα μωρό, ή να του πείτε ότι χάθηκε κ.ο.κ. Τέλος, σε καμία περίπτωση δεν κάνετε μια καινούργια αρχή, χωρίς πιπίλα, σε περιόδους κρίσιμες, όπως όταν π.χ. ένα καινούργιο αδερφάκι έχει μόλις έρθει στο σπίτι.

κοιμηθεί σε κρεβάτι
Το πέρασμα από την κούνια στο παιδικό κρεβατάκι δεν είναι απλή υπόθεση για τα περισσότερα παιδιά – και πολλές φορές και για τους γονείς τους. Πηγαίνοντας από το μωρουδιακό κρεβατάκι στο κανονικό, το παιδί κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την αυτονομία. Μερικά παιδιά είναι έτοιμα για αυτό από την ηλικία των 20 μηνών. Άλλα μπορεί να χρειαστούν δέκα μήνες ακόμα. Σημαντική ένδειξη πως αυτή η στιγμή έχει φτάσει αποτελεί η επιμονή του παιδιού να σκαρφαλώνει στα κάγκελα της κούνιας του, πράξη που εγκυμονεί κινδύνους για την ασφάλειά του. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μέχρι την ηλικία των 3-3,5 χρόνων το παιδί πρέπει να έχει αποκτήσει ένα κανονικό κρεβάτι – το οποίο φυσικά δεν θα είναι το δικό σας. Για να το πείσετε πείτε του π.χ. ότι έτσι θα μπορεί να κατεβαίνει μόνο του και δεν θα χρειάζεται να σας φωνάζει, αλλά και διαβεβαιώστε το ότι τα παραμύθια, τα χάδια και οι αγκαλιές θα μεταφερθούν και αυτά μαζί του.

μάθει ποδήλατο
Αρκεί μια επίσκεψη σε ένα πάρκο για να διαπιστώσετε πως υπάρχουν παιδιά που βολτάρουν ανέμελα με τα ποδήλατά τους από τα 4 τους και άλλα που δεν το καταφέρνουν παρότι είναι μαθητές δημοτικού. Σε γενικές γραμμές, τα πιο τολμηρά παιδιά ισορροπούν με ευκολία λίγο μετά τα τέσσερα, αλλά η πλειοψηφία δεν είναι έτοιμη μέχρι την ηλικία των έξι ετών. Προτού σπεύσετε να βγάλετε τις βοηθητικές ρόδες από το ποδήλατο του παιδιού σας, σκεπτόμενοι με άγχος ότι «έφτασε κιόλας 6 χρόνων κι ακόμη δεν ξέρει ποδήλατο», καλύτερα να αναζητήσετε με άλλους τρόπους τα σημάδια της ετοιμότητας του παιδιού. Για προσέξτε το λοιπόν λίγο καλύτερα και παρατηρήστε εάν κάνει ερωτήσεις για ποδήλατα, εάν εκφράζει επιθυμία να ποδηλατήσει με τους φίλους του ή με σας, και επιπλέον εάν έχει την απαιτούμενη κινητική δεξιότητα, π.χ. αν μπορεί να κάνει κουτσό, τούμπες, ισορροπία στο κράσπεδο του πεζοδρομίου. Αν συμβαίνουν αυτά, ξεκινήστε τις προσπάθειες με το ποδήλατο. Η συμβουλή των ειδικών είναι να μην πιέσετε το παιδί να κάνει αυτό το βήμα εάν δεν θέλει. Και κυρίως μην πειραματιστείτε χωρίς τις βοηθητικές μπροστά σε κόσμο και φίλους του, διότι οι πτώσεις και οι αποτυχημένες προσπάθειες θα λάβουν μεγάλες διαστάσεις.

μάθει την ώρα
Μέχρι την ηλικία των δύο ετών τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται την έννοια του χρόνου. Συνεπώς όσο κι αν προσπαθήσετε να πείσετε το βλαστάρι σας ότι θα κάνετε αυτό που ζητάει «αύριο», «αργότερα», «μόλις ξυπνήσει», μάλλον δεν θα καταφέρετε τίποτα. Από την ηλικία των δύο χρόνων και μετά τα παιδιά όμως πρέπει να αρχίσουν να εξοικειώνονται με την έννοια του χρόνου. Πρόκειται για μια σύνθετη διαδικασία που διαρκεί έως τα 7-8 χρόνια και περιλαμβάνει μια σειρά από «βήματα», με τελευταίο το να μάθουν να «διαβάζουν» την ώρα. Εσείς πάντως από τα δύο έτη μπορείτε να μιλάτε στο παιδί για το πριν και το μετά, το σήμερα και το αύριο και να τοποθετείτε καθημερινές δραστηριότητες μέσα στον χρόνο. Πείτε π.χ. «το απόγευμα θα πάμε στο πάρκο», «κάθε Σάββατο πάμε κινηματογράφο» κ.ο.κ. Στη συνέχεια μιλήστε του για τη μέρα και τη νύχτα καθώς και την εναλλαγή των εποχών. Από τα 5 μπορείτε να αρχίσετε επίσημα τη διδασκαλία της ώρας, διαλέγοντας μαζί του ένα ρολόι με δείκτες ώστε να παρατηρεί και τη φορά των δεικτών και την κατανομή των αριθμών. Εξηγήστε του τι σημαίνουν οι δύο δείκτες και ξεκινήστε πρώτα με την εκμάθηση της σημασίας του μικρού δείκτη (να καταλάβει και να σας λέει πότε είναι 6, 7, 9 κ.ο.κ.) και μετά τα μισάωρα. Όταν τα κατανοήσει, περάστε στα τέταρτα και τα λεπτά.

μάθει ξένη γλώσσα
Αρκετά παιδιά στην εποχή μας μεγαλώνουν με γονείς που έχουν διαφορετική μητρική γλώσσα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, πρόκειται για τυχερά παιδιά καθώς από πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν να μιλάνε όσο το δυνατόν καλύτερα δύο γλώσσες. Τα υπόλοιπα καλό θα είναι να περιμένουν μέχρι τα 3 τους πριν ξεκινήσουν αγγλικά, γαλλικά ή οτιδήποτε άλλο. Τότε το παιδί θεωρείται έτοιμο για να αφομοιώσει το νέο λεξιλόγιο, χωρίς αυτό να γίνεται εις βάρος της μητρικής γλώσσας. Εφόσον λοιπόν το αποφασίσετε, καλό είναι να επιλέξετε έναν δάσκαλο που να μιλάει άριστα την ξένη γλώσσα ώστε να είστε σίγουροι ότι θα του τη μάθει σωστά. Η εκμάθηση είναι προτιμότερο να γίνεται μέσα από ευχάριστες διαδικασίες, π.χ. παιδικά τραγουδάκια, βιβλία ή φωτογραφίες.

Πηγή: www.talcmag.gr